IN GOLDEN CAGE

IN GOLDEN CAGE
When I wished to sing,
I forgot all my songs.
Songs I sang in moonlit nights,
Found frozen at throat.
When I wished to play my fiddle.
I found its strings broken.
When I wished to dance,
I found my feet fastened.
When wings of desires wished to fly,
Found bleeding, cut by unknown sword.
Staring at vast blue expanse,
Stood my thoughts weary-struck!
In a glorious golden cage,
Yet another bird too wriggled in pain.
Without weeps, without screams,
Swathed a soul in silence's lap!

സീതാപർവ്വം

നെഞ്ചം പുകച്ചും അഗ്നിയെ പുല്കിയും 
നേരു തെളിയിച്ച സീത 
രാജനാം നാഥന്റെ മാനം ജയിക്കുവാൻ 
കാടിന്റെയിരുളേറ്റ സീത 

ധർമ്മം പുലരുന്ന നാടിന്റെ നേരിനായ് 
ജീവൻ കൊടുത്തവൾ സീത 
നേരിന്റെ നാരുകൾ കീറി വിചാരണ 
ചെയ്തതു കണ്ടവൾ സീത 
ത്രേതായുഗത്തിൻ വിഷപ്പുകയിൽ 
സ്വയം നീറിയൊടുങ്ങിയോൾ സീത 

കാലപ്രവാഹത്തിൽ കലിയുഗമെത്തുന്നു 
ത്യാഗത്തിൻ മൂർത്തിയാം സീത 
കാടിൻ കിടാങ്ങളും അരുവീയലകളും 
തുണവിട്ട കലികാല സീത 
ആത്മാവുരുക്കുന്ന പീഡാദുർഗ്ഗങ്ങളിൽ 
വീണ്ടും വലയുന്നു സീത 
ഭീതി വിതയ്ക്കുന്ന കലികാലക്കാഴ്ച്ചകൾ 
കണ്ടു ഭയക്കുന്നു സീത 
നാഥന്റെ മൗലി ഛേദിച്ചുകൊണ്ടലറുന്ന 
പ്രജകളെയറിയുന്നു സീത 

പൈതലിൻ താതൻ വിളങ്ങേണ്ടിടത്ത് 
ബലിക്കല്ലു നാട്ടുന്നു സീത 
പൈതലിൻ നാവിലനാഥത്വമാദ്യാക്ഷ- 
രമായ് കുറിക്കുന്നു സീത 
തന്മേനി നോക്കി വിലപേശും കൂട്ടരെ 
കണ്ടു പതറുന്നു സീത 
കൊത്തിവലിക്കാനടുക്കും കഴുകരെ 
കണ്ടു തളരുന്നു സീത 

കണ്ണേ മറക്കുക കാഴ്ച്ചകൾ! 
ഭൂവിലെ ജന്മമൊടുക്കട്ടെ സീത! 
അമ്മേ പിളരുക! നിൻ മടിത്തട്ടിലേ- 
യ്ക്കണയട്ടെ നിൻ മകൾ സീത!

NIZHALPPAADUKAL

WHY SHOULD I WORRY?

When trees fan me with gentle breeze

Why should I worry on summer heat?

When blue hills fill their charm in eyes

Why should I keep more tears now?

When friends give me shades of ease

Why should I weep on solitude?

When eyes can convey meanings all

Why should I worry on deafness again?

When  children extend dreams and hopes

Why should I worry on tiresome  life?

              If breeze and hills die away

              How should I live on this earth?

              If friends and kids fly away

              How should I live the rest of life?

              If joys of sharing  shrink away

              How should I share  my love to all?

              If innocents fall down slaughtered around

              How should I open my sensitive eyes?

              If past is lost in garbage pail

              How should I know my forefathers?  

                     POETRY WORLD, April 2012

SUMMER RAIN

It was the hottest afternoon

The earth turned a horrible hearth

Up in the hills and down the  dales

Everything dried and burned

The summer wind flew along

The busy street and marketplace

sweets  vendors unbuttoned shirts

wet in sweat they looked up sky

vegetable women wiped the  sweat

and fanned their towels in mighty speed

walkers ran to the shop side shades

bullocks blinked and shook their heads

And pulled the cart with weary steps

when  barks and bushes baked in steam 

Perching singers lost their songs

Flies and bees flapped and pooled

And prayed for rain to quench their thirst

Dimmed the sunlight  by and by

To form a darkened  ceiling up

Trumpets professed up in the sky

The imminent dash of rain on earth

Silver wand dashed along

To sprinkle down angel drops

Like a boon from heaven to earth

Summer drizling began to drip

When water kissed the earthen hearth

Roasted dust released fumes

My nostrils dined delicious smell

Served by the  wetting sand

Maroon went on up the heaven

To put out fire in hearts on earth

With flashing light and frequent roars

Summer rain fills all pits

Summer rain fills  me too

A pool of passion for ever.

POETRY WORLD, Annual Anthology 2012

A TERRIBLE MILLENIUM

A millennium born, terribly born

With millions of minds hide identity

With millipede’s hands, but without eyes

They seek a title in gangs of guys

A world of hoodoos and horrors born

Where hackers and hooligans reign over

Tides of lust in searing pace

Wash away self venerability

Span is short, but glory is vast

Status wears  meanings new

Wedding is archaic, swapping is past

Hunting on immature buds is thrill

Variety decides  crazy tastes

Which tolls high status, ineffable all

When number of preys shows countless  gains

They celebrate harvest of rapes with cheers

A  millennium born, terribly born

To horrify the girl child, globally alone

Poetry World, Annual Anthology 2012

LET THE CLOUD MELT

A flaming fire inside the heart

Burned a heap of withered blooms
  

A host of woes that emerged out

Steamed upon the roof of mind

Darkened clouds bordered thick

To choke my throat and chill my word

O my Lord, O Krishna

O my friend, come so soon!

Let all clouds  melt and flow

Slowly in your warming smile

And make them lovely songs of love

To flow out through my humble flute.

POETRY WORLD January 2012

മാതൃനിനവിൽ

ജനനീ നിൻ നിനവെന്റെ 
ഊർജ്ജമാവുന്നു, നിത്യം 
നിന്നെയോർത്തു നമിച്ച്ല്ലോ 
ഞാനുണരുന്നൂ. 


ശൈശവത്തിന്നാർപ്പൊഴിഞ്ഞ 
ജീവിതത്തെരുവിൽ 
കപടലോക സ്പന്ദനങ്ങൾ 
തൊട്ടറിയുമ്പോൾ 


വ്യഥകൾ പാകിയ നടപ്പാതയിൽ 
കാൽ കുഴയുമ്പോൾ 
അമ്മയേകിയ വരങ്ങളെൻ 
രക്ഷയാകുന്നൂ 


മുലപ്പാലായ് നിന്റെ നന്മകൾ 
ഞാൻ നുണഞ്ഞപ്പോൾ 
മുൾ വഴികൾ നടന്നേറാൻ 
കരുത്തു നേടി 


മധുരമാം നിൻ താരാട്ടുകൾ 
കേട്ടുറങ്ങുമ്പോൾ 
കൊടിയ പീഡകൾ കരുതി നീങ്ങാൻ 
പ്രാപ്തിയും നേടി. 


സ്നിഗ്ധമാം നിൻ മൊഴിപഥത്തിൽ 
ചുവടു വയ്ക്കുമ്പോൾ 
ഇരുൾക്കാവുകൾ വകഞ്ഞൊതുക്കാൻ 
വെളിച്ചം നേടി 


ഹൃദയവാനിൽ കദനത്തിൻ 
കരിമേഘങ്ങൾ 
അന്ധകാരപ്പന്തൽ കെട്ടി 
മച്ചൊരുക്കുമ്പോൾ 


ആയിരം തിങ്കൾ വിളക്കായ് 
നീയുദിച്ചെത്തും 
മീനച്ചൂടിൽ പുതുമഴതൻ 
ലാളനം പോലെ 


സാന്ത്വനത്തിൻ നിലാവായ് നീ 
പെയ്തിറങ്ങീടും 
നിന്റെ പൈതലായ് പിറക്കാ- 
നായതെൻ പുണ്യം 


നിൻ മിഴിത്തണലിൽ വളർന്നതു- 
മെന്റെ സൗഭാഗ്യം 
ഇളം കാറ്റിൻ കുളിരുള്ള 
തലോടൽ പോലെ 


സുഖദമാ വാത്സല്യ തല്പ്പ- 
ത്തിൽ ശയിച്ചീടാൻ 
എന്നുമെന്നും നിന്റെ മാറിൽ 
ചേർന്നുറങ്ങീടാൻ 


കുരുന്നായ് മാറുവാനിന്നു 
കൊതിക്കുന്നു ഞാൻ 
എന്നും, നിൻ കുരുന്നു മാത്രമാവാൻ 
കൊതിക്കുന്നു ഞാൻ                     

 AGNIPARVVAM-2011

കണ്ണാ പിറക്കുക വീണ്ടും

കണ്ണാ പിറക്കുക വീണ്ടും പുതിയൊരു 
ധർമ്മയുദ്ധം നയിക്കാനായ് 
കാളിന്ദിയിൽ കാളിയന്റെ പരമ്പര 
കൊടിയ വിഷം കലക്കുന്നു 

കാളിന്ദി വീണ്ടും തെളിനീരൊഴുക്കിടാൻ 
കാളിയനെ തുരത്തേണം 
ഉച്ഛിഷ്ട യാഗപ്പുരയിലെ നഞ്ചുണ്ട് 
രോഗങ്ങൾ പോറ്റുന്നു ഞങ്ങൾ 

പാല്ക്കുടം വറ്റുന്നൊഴിയുന്നുറികളും 
അന്നക്കലവും അടുപ്പിൽ 
ഉണ്ണിച്ചിരികൾ നിലയ്ക്കുന്നു കുടികളിൽ 
ഒഴിയുന്നു കാലിത്തൊഴുത്തും 

കുന്നു തുരന്നു വിഴുങ്ങുന്ന ദാനവൻ 
വീഴ്ത്തുന്നു മാമരക്കൂട്ടം 
നീരിന്നുറവകൾ വറ്റി വരളുന്നു 
കരിയുന്നു യദു വനച്ചോല 

ഉച്ചി പിളർക്കും വെയിലേറ്റു മാനവർ 
ചത്തുവീഴുന്നിതോ കഷ്ടം! 
കാച്ച്ത്തിളച്ചുയരുന്ന കടൽത്തിര 
ഭൂമി വിഴുങ്ങുന്നുവല്ലോ 

മഴയത്ത് ഗോവർദ്ധനം കുടയാക്കി നീ 
യാദവർക്കഭയമേകീലേ 
ഇന്നിതാ ദാഹിച്ചു വലയുമിവർക്കു നീ 
മഴമേഘക്കുട കൊണ്ടു പോരൂ 

സന്ധ്യാദീപങ്ങൾ കെടുന്നതിൻ മുമ്പു നീ 
സാന്ത്വനമായ് വന്നു ചേരൂ. 

മകളേ ശ്രവിക്കുക

മകളേ കേൾക്കുക, ഞാനിന്നു ചൊൽവത് 
നിത്യം മനസ്സിലെ മന്ത്രമായ് കാക്കണം 

നല്ലതു മാത്രം നിനച്ചും നിവർത്തിച്ചും 
എന്നുമേയുണ്മതൻ ആൾ രൂപമാവണം 

ഗുരുപൂജ ചെയ്തീശ്വര ബന്ധുവാകണം 
ദൈവഹിതത്തെയനുസരിച്ചീടണം 

മാതാപിതാക്കൾ തൻ ഇച്ഛ കാത്തീടണം 
മൂത്തവരോടാദരവു കാട്ടീടണം 

അന്യരോടെന്നും വിനയമുണ്ടാവണം 
സ്നേഹ മൊഴികൾ നിൻ മുദ്രയായീടണം 

കനിവിൻ നിറവായി നീ മരുവീടണം 
സഹജീവികൾക്കിഷ്ട സാന്നിദ്ധ്യമാവണം 

ദുഷ്ടരെ നൽ വഴി കാട്ടീ നയിക്കണം 
ദീനർക്കു കൂടപ്പിറപ്പായി മേവണം 

ഇല്ലായ്മയിൽ തളരാതെ മുന്നേറണം 
ഉള്ളതു കൊണ്ടു നീ ഓണം വിളമ്പണം 

അക്ഷര ദീപം തെളിച്ചു നീയുള്ളിലെ 
അന്ധകാരത്തെയകറ്റി വിളങ്ങണം 

സത്യവും നീതിയും ശക്തിയാക്കീടണം 
ക്ഷമയും സഹനവും ആയുധമാക്കണം 

നിത്യപ്പരിശ്രമത്താലെ ഉയരണം 
വിശ്വൈകതാരകയായിത്തിളങ്ങണം 

മകളേ ശ്രവിക്കുക, ഞാനിന്നു ചൊൽവത് 
നിത്യം മനസ്സിലെ മന്ത്രമായ് കാക്കണം.      

KAAVYABIMBANGAL-2010